به نقل از «بیتوته»

اظهارات اژه‌ای درباره حکم دری‌اصفهانی، اعاده دادرسی مرتضوی، وضعیت بقایی، متهمان ارزی، پرونده عوامل داعش و دادگاه متهمان خیابان پاسداران

تاریخ انتشار: ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۴۸۳۷۱۴

معاون اول قوه قضاییه تاکید کرد: دری اصفهانی تقاضای اعاده دادرسی کرده و الان حکم قطعی است و ایشان الان به عنوان یک جاسوس از لحاظ دادگاه شناخته شده و اگر اعاده دادرسی پذیرفته شود باید ببینیم چه مراحلی را طی می‌کند.

به گزارش ایلنا، حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای معاون اول قوه قضاییه در پاسخ به سوالی مبنی درباره محمود صادقی نماینده مردم تهران در جلسه‌ای با وزیر اطلاعات و معاونین‌ وی مبنی بر اینکه ادعای جاسوس بودن دوری اصفهانی کذب است، تاکید کرد: من از نقل قول‌ها اطلاعی ندارم و نمی‌دانم که وزیر اطلاعات چه چیزی گفته و چگونه منعکس شده اگر منظور این است که فرد اتهام جاسوسی برایش نیست، حتما غلط است و اگر منظور این است که فردی را که اتهام جاسوسی بر او وارد است وزارت اطلاعات می‌خواهد بگوید که او جاسوس هست یا نیست این هم غلط است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: وزارت اطلاعات می‌تواند بگوید براساس اسناد و مدارک فلان شخص متهم به جاسوسی است یا نیست. اما وزارت اطلاعات نمی‌تواند بگوید که از نظر من این فرد جاسوس هست. چراکه زمانی به شخصی می‌توان گفت جاسوس است که ثابت شده باشد اما می‌تواند بگوید در مظان اتهام جاسوسی و یا متهم به جاسوسی است یا از نظر من متهم به جاسوسی نیست که این ممکن است اما نمی‌تواند بگوید که ایشان جاسوس است چراکه باید جرمش ثابت شده باشد اما درباره دوری اصفهانی دادگاه ایشان را محکوم کرده است و دادگاه تجدید نظر هم آن را تایید کرده است و با حضور وکیل هم پرونده رسیدگی شده بنابراین ایشان از نظر دادگاه جرمش ثابت شده است و حکمش قطعی شده و مرجع اصلی برای اینکه چه کسی مجرم هست یا نیست قوه قضائیه است نه وزارت اطلاعات و نه هیچ کس دیگر.

معاون اول قوه قضاییه تاکید کرد: احکامی که صادر می‌شود در خصوص اتهام بین ۵ سال تا ۱۰ سال است. قاضی می‌تواند براساس مجموعه تشخیصی که می‌دهد و نوع جرم یا شرایطی که مرتکب شده و اوضاع و احوال و اظهارات بعدی او و مجموعه مسائل را لحاظ کند و می‌تواند حداقل، وسط یا حداکثر حکم را صادر کند. بسیاری دیگر هم هستند که از بین اقل و اکثری که در قانون مشخص شده معمولا قاضی کمتر اکثر را تعیین می‌کند اما ممکن است مواردی هم اکثر را تایید کند. بنابراین طبق قانون است. البته ایشان تقاضای اعاده دادرسی کرده و الان حکم قطعی است و ایشان الان به عنوان یک جاسوس از لحاظ دادگاه شناخته شده و اگر اعاده دادرسی پذیرفته شود باید ببینیم چه مراحلی را طی می‌کند تا هنوز من خبری ندارم البته می‌دانم که درخواست اعاده دادرسی کرده اما از نتیجه آن مطلع نیستم.

وی درباره درخواست اعاده دادرسی مرتضی هم گفت: ممکن است بسیاری اعاده دادرسی کنند یا آن را بخواهند و هر کسی هم که درخواست اعاده دادرسی کرد، ثبت می‌شود و این ثبت شدن به معنای پذیرفته شدن نیست. هر کسی که درخواست اعاده دادرسی کرده باشد به دیوان کشور می‌رود و آنجا ثبت می‌شود و پس از ثبت بررسی می‌شود که پذیرفته بشود یا نه. اعاده دادرسی در قانون احصا شده که در چه مواردی است که اعاده دادرسی پذیرفته می‌شود. اگر براساس آن چند بندی که در قانون پیش‌بینی شده یکی از آن بندها بود پذیرفته می‌شود و رسیدگی مجدد می‌شود و اگر نبود رد خواهد شد. ایشان هم اعاده دادرسی را درخواست کرده و نتیجه آن به تصمیم دیوان برمی‌گردد.

اژه‌ای در پاسخ به سوالی درباره عنوان مطالبی توسط دادستان کل کشور درباره شورای شهر تهران گفت: بخشی از مطالب درست بیان نشده آقای منتظری آنطور که من یادم هست گفتم که شهردار خودش اعلام کرده که من نمی‌توانم کسی که می‌گوید من خودم نمی‌توانم احیانا اگر شهردار بعدی منسوب نشود و یا استعفای ایشان پذیرفته نشود و شهر مشکلاتش زمین بماند فردا شورای شهر در مقابل تاخیرش در مورد پذیرش استعفا و یا انتخاب و یا تایید اگر مسائلی به بار آمد آیا مدعی العموم نمی‌تواند وارد شود اگر به این جهتی که من شنیدم باشد این دخالت نیست. یعنی دارد بیان واقعیت می‌کند که می‌گویند من توانش را ندارم و می‌گوید که شما زودتر انجام دهید که کار شهر بزرگی مثل تهران زمین نماند. نمی‌گویند که باید این کار را کنیم می‌گویند اگر احیانا در شهر مشکلاتی به بار آمد مدعی‌العموم یا دادستان می‌تواند وارد شود و اگر اینها باشد عین عبارت ایشان را باید مدنظر قرار داد.

وی درباره دستگیری چندباره اخلال‌گران ارزی گفت: منشأ ناآرامی‌های ارزی این اخلال‌گران نیستند اما در نشست‌های قبلی هم عرض کردم مساله ارز ممکن است که اگر قوه قضائیه کمک کند حل شود. اما مساله اصلی ارز با بگیر و ببند تمام نمی‌شود و در آن شکی هم نیست و دولت و بانک مرکزی هم می‌داند اما توقع نداشته باشیم که فقط با اقدامات قضائی یا انتظامی مساله ارز حل می‌شود. مجموعه مسائلی است که دولت و بانک مرکزی فعالیت‌هایی را باید انجام دهد که یک بخشی از آن هم این است که تاثیر هم دارد که افرادی که مخل ارز هستند برخلاف سیاست‌های اعلامی و برخلاف مقررات دولتی و برخلاف مسائلی که باید رعایت شود اگر انجام ندهند طبیعی است که قوه قضائیه وارد می‌شود و موثر هم بوده اما میزان تاثیر آن در سطح خودش است.

اژه‌ای تاکید کرد: اگر صرف کار قضائی باشد مساله ارز حل نخواهد شد و ممکن است فردی هم دو یا چند سال پیش اتهامی بر او متوجه شده باشد اگر ثابت شده باشد مجازات می‌شود و ممکن است تنبیه نشده باشد و متاسفانه باز هم دست به اقدام مجرمانه بزند.

وی در رابطه با آقای بقایی گفت ایشان در حال تحمل کیفر هستند و در زندان هستند و هر وقت هم که نیاز به اقدامات درمانی داشته باشد در داخل زندان انجام می‌شود و اگر نیاز باشد که خارج از زندان در بیمارستان درمان می‌شوند که همه زندانی‌ها اینگونه هستند من آخرین وضعیت ایشان را خبر ندارم اما اگر نیازی به اقداماتی داشته باشد که پزشک باید او را ببیند این کار را خواهد کرد.

معاون اول قوه قضاییه درباره حکم اعدام هشت تروریست داعشی گفت: حکم این هشت تروریست صادر شده اما چون قطعی نشده از گفتن آن معذورم. حکم بدوی آنها صادر شده این ها احکامی قابل اعتراض است.

وی درباره زمان برگزاری دادگاه متهمان خیابان پاسداران هم گفت: دادگاه آنها هم به زودی برگزار خواهد شد چون پرونده به دادگاه رفته باید به خودشان اعلام شود.

منبع: بیتوته

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.beytoote.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بیتوته» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۴۸۳۷۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگاهی به بی‌بدن|متهمان ردیف اول قتل که قاتل نیستند!

فیلم سینمایی "بی‌بدن" دنبال زدن تلنگری به خانواده‌هاست و قصد دارد در بستر یک داستان جنایی، گسست‌های والدین و فرزندان و روابط بعضاً ناقص آنها را به رخ بکشد. - اخبار فرهنگی -

خبرگزاری تسنیم- گروه فرهنگی

فیلم «بی‌بدن» ساخته مرتضی علیزادهِ فیلم اولی با نویسندگی کاظم دانشی، خیلی زود پس از رونمایی از جشنواره فیلم فجر به پرده سینما رسید و با فروش بیش از 32 میلیارد تومانی تا به امروز، اقبال نسبتا خوبی را به عنوان فیلمی در ژانر درام جنایی به خود دید.

دانشی که پیش از این با ساخت «علفزار» تجربه خوبی از بازخوانی پرونده‌های جنایی کسب کرده بود، این بار در مقام نویسنده، سراغ داستانی نزدیک به واقعیت رفت و با برداشتی آزاد از پرونده «غزاله و آرمان» که مربوط به سال‌های 1392 تا 1400 است، فیلمی در ژانر درام جنایی را به سینماها آورد تا روایتگر یکی از هولناک‌ترین قتل‌های چند سال اخیر و در عین حال جنجالی‌ترین پرونده‌ قضایی باشد.

حواشی روز پنجم فیلم فجر|رقابت سنگین «بی بدن» و «بهشت تبهکاران» بر سیمرغ حاشیه/ 14 کیلو کم کن تا «مجنون» شوی!

مروری بر زیرمتن‌های نهفته در این اثر، یک پیام روشن و جدی را برای مخاطبانش دارد و آنهم تلاش کارگردان و نویسنده برای ایجاد یک پل ارتباطی بین این پرونده قتل با عقبه روابط عاطفی در هر 2 خانواده قاتل و مقتول است. موضوعی که در شخصیت‌پردازی و دیالوگ‌گویی بازیگران و نوع بازی آنها نهفته شده و شاید مخاطب را پس از تماشای فیلم به این فکر فرو ببرد که آیا می‌شد قتلی اتفاق نیفتد؟ به جز فرد قاتل، آیا افراد دیگری هم در شکل‌گیری این جنایت هولناک سهم داشتند؟‌ به نظر می‌رسد که پاسخ به هر دو سوال «مثبت» است؛ اما چرا؟

جست‌وجو در شخصیت‌پردازی بازیگران فیلم، ابعاد دیگری از قتل دختر جوان (ارغوان) را به نمایش می‌گذارد؛ سروش صحت در نقش پدر «ارغوان»، کاملا منفعل و سرد است، از مهم‌ترین اتفاقات رخ داده در بطن خانواده‌اش بی‌خبر است، تلاشی برای ارتباط پدرانه با دخترش برای فهم نیازهای او در دوران حساس جوانی و نوجوانی نمی‌کند و حتی پس از مرگ او با حالتی سردرگم و بی‌اراده، تنها شنونده دیالوگ‌های طرفین است. رفتار منفعلانه او در اکثر سکانس‌های فیلم، مخاطب را آزار می‌دهد که چرا این مرد، حتی یک برخورد سخت و خشن با قاتل دخترش ندارد؟ که البته به نظر می‌رسد این شخصیت‌پردازی و بازیگردانی به عمد توسط کارگردان طراحی شده است.

در نگاه اول، شاید به نظر برسد که انتخاب چنین نقشی برای سروش صحت با توجه به عقبه بازیگری او، اشتباه بوده اما نباید فراموش کنیم که کارگردان بی بدن به دنبال نمایش «پدر بی‌مسئولیت» است. پدری که حتی حساسیت لازم برای امور روزانه دخترش را ندارد و سردرگم در زندگی روزمره تا جایی پیش می‌رود که با خبر قتل دخترش مواجه می‌شود.

البته اینکه سروش صحت در ایفای چنین نقشی موفق عمل کرده یا خیر، موضوع دیگری است. صحت را بیشتر با ایفای نقش‌ در بازی‌های انرژیک می‌شناسیم و بازی در نقش پدر ارغوان تجربه جدیدی برای اوست. برای یادآوری هنرمندی سروش صحت در بی‌بدن فارغ از نقدی که به بازی کم عمق او وارد است، کافی است بازی احساسی او در جایی که از عروسی دخترش یاد می‌کند را دوباره مرور کنیم تا بازی هنرمندانه او در آنجا تبدیل به یکی از ماندگارترین سکانس‌های بی‌بدن شود.

در نقطه مقابل، الناز شاکردوست ایفاگر نقش مادر «ارغوان» است که هدایت پرونده را به دست گرفته و برخلاف پدر، با کنگشری‌اش، قاتل را تا چوبه دار بدرقه می‌کند؛ در ظاهرِ ماجرا، با مادری دلسوز طرفیم، اما در تعدادی از سکانس‌های فیلم پنهان‌کاری او تو ذوق می‌زند و در نهایت زنجیره‌ای از اتفاقات که ارغوان را به آن سرنوشت شوم دچار می‌کند. شاکردوست نمادی از مادر مهربان اما «پنهانکار» است. پنهانکاری او در بخش‌های مختلفی از فیلم دیده می‌شود. از پنهانکاری او در ماجرای کویر رفتن ارغوان با دوستانش و اتفاقات تلخ بعدش تا ارتباط پنهانی سروش و ارغوان.

خانواده‌ای را تصور کنید که مادرش پنهانکار است و مهم‌ترین رخدادهای فرزندش را با همسر خود در میان نمی‌گذارد، پدر هم تلاش چندانی برای ارتباط گرفتن با دختر و کنترل رفت و آمدهای او ندارد؛ خروجی این همه بی‌مسئولیتی والدین چه می‌تواند باشد؟

سری به خانواده قاتل بزنیم؛ پژمان جمشیدی در نقش پدر سروش، رقم زننده یک شکست عاطفی برای پسرش است؛ او به راحتی همسر اول خود را ترک کرده و بدون توجه به آینده‌ای که انتظار پسرش را در سنین حساس نوجوانی می‌کشد، تصمیم به ازدواج مجدد می‌گیرد. لجبازی‌های مکرر او و هدایت سروش در مسیر اشتباه هم مزید بر علت می‌شود که سرنوشت سروش بی‌شباهت با ارغوان نباشد. به نظر می‌رسد در اینجا هم با جنس دیگری از «پدر بی‌مسئولیت» مواجهیم؛ پدری که غرورش از فرزندش مهم‌تر است و بهای این غرور، خون پسرش است.

ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود؛ سوی دیگری از پرونده قتل ارغوان، یک دختر جوان که مالامال از حسادت است،‌ نشسته؛ در ظاهر دوست است، در واقعیت دشمن؛‌ در ظاهر، عملی که مرتکب می‌شود، ساده است اما اثر وضعی کار او به قدری عمیق است که آتش یک خشم مردانه را شعله‌ور می‌کند و در نهایت به جنایتی هولناک ختم می‌شود. «دوست حسود» گاهی از دشمن هم خطرناک‌تر است.

بی‌بدن ضد قصاص است؟‌

یکی از سوالاتی که پس از اکران این فیلم مطرح شد، همین موضوع بود؛ آیا بی‌بدن از قصاص طرفداری می‌کند یا علیه آن است؟‌ تجربه تماشای فیلم‌هایی که برچسب «ضد قصاص» را یدک می‌کشند، نشان می‌دهد که مخاطب وقتی صندلی سینما را ترک می‌کند، برای فرد اعدام شده دلسوزی می‌کند؛ آیا این اتفاق در بی‌بدن برای سروش تکرار می‌شود؟

تصاویر دوربین‌های مدار بسته که در بخشی از فیلم پخش می‌شود، بخش مهمی از حقیقت پرونده و مرتکبین جرم را فاش می‌کند؛ از سویی دیگر، تمام اتفاقات برای اینکه قاتل بخشیده شود، به خوبی کنار هم چیده شده اما پدر سروش همه راه‌ها را برای بخشش می‌بندد. موضع بی بدن نسبت به قصاص متفاوت است؛ روی انجام قصاص پافشاری نمی‌کند و بارها اعلام می‌کند که راه بخشش باز است و از سویی دیگر، موضع آوانگارد نیز نسبت به این مسئله نمی‌گیرد. به نظر می‌رسد که کارگردان و نویسنده هوشمندانه از کنار این مسئله عبور کردند تا سراغ مسئله‌ای مهم‌تر بروند و آنهم «گسست‌های درون یک خانواده» است.

 

چرا پیگیری مورد «بی بدن» مهم است/ نباید زیر بار حق کشی رفت

یک بازیِ درخشان، یک بازیِ درخشان‌تر

اگر الناز شاکردوست را کنار بگذاریم، دو بازی درخشان در بی‌بدن توجهات را به خود جلب کرد؛‌ نوید پورفرج و گلاره عباسی.

پورفرج که با بازی در فیلم‌های سینمایی «مغزهای کوچک زنگ زده» و «مغز استخوان» توانایی هنری‌اش را به رخ کشید، در بی‌بدن هم به عنوان بازپرس ایفای نقش کرد و درخشان بود. او هم کنش قهرمانی داشت، هم در جایی پایش لغزید و به ضدقهرمان تبدیل شد و به خوبی از پس هر دو نقش برآمد. تلاش او برای بخشش قاتلینی که در پرونده‌هایش با آنها سروکار دارد، برای مخاطب قابل باور است.

در نقطه مقابل، گلاره عباسی را در نقش مادر سروش می‌بینیم که علیرغم بازی کوتاهش اما بسیار اثرگذار است و نقش مادر شکست خورده را به خوبی بازی می‌کند.

بی‌بدن شباهت‌های زیادی به «علفزار»، فیلم قبلی کاظم دانشی دارد، اگرچه شاید به اندازه آن جسور نباشد و خیلی سراغ خط قرمزها نرود اما به هر حال امضای دانشی پای آن است. اوست که داستان را از لابه‌لای پرونده‌های قضایی که عمدتا دسترسی به آنها ساده نیست، بیرون می‌کشد و خط سیر یک درام جنایی را کنار قرار می‌دهد. تنها ابهام این است که چرا خود او در نقش کارگردان حاضر نشد؟‌

به نظر می‌رسد که بی‌بدن دنبال زدن تلنگری به خانواده‌هاست و قصد دارد در بستر یک داستان جنایی، گسست‌های والدین و فرزندان و روابط بعضاً ناقص آنها را به رخ بکشد. «پدر بی‌مسئولیت»، «مادر پنهانکار» و «دوست حسود» اگرچه قاتل نیستند، اما در وقوع این جنایت بی‌گناه هم نیستند.

انتهای پیام/